Zamek Książ (niem. Fürstenstein) - zamek znajdujący się w granicach Wałbrzycha na terenie Książańskiego Parku Krajobrazowego. Jest jednym z elementów Szlaku Zamków Piastowskich. Jest to trzeci co do wielkości zamek w Polsce (po zamku w Malborku i Zamku Królewskim na Wawelu). Niewielka część zespołu pałacowego jest udostępniona dla zwiedzających, w tym znajdujący się w części centralnej zamek piastowski.

 Historia:
- wybudowany w latach 1288-1292 przez księcia świdnicko-jaworskiego Bolka I Surowego prawdopodobnie na miejscu dawnego grodu drewnianego
- 1392 – po śmierci księżnej Agnieszki wraz z resztą księstwa przechodzi pod berło monarchów czeskich, staje się siedzibą kolejnych starostów
- 1491-1497 – własność króla czeskiego i węgierskiego Władysława Jagiellończyka
- 1509 – oddany pod zastaw rodzinie Hobergów (potem zmieniają nazwisko na Hochberg)
- 1605 – Hochbergowie wykupują swoje dobra lenne, a zamek staje się wolną własnością dziedziczną rodu
- wojna 30-letnia (1618-1648) – kilkakrotnie Książ ulega częściowemu zniszczeniu
- 1705-1732 – Konrad Ernst Maksymilian von Hochberg dokonuje barokowej przebudowy
- 1908-1923 – książę Jan Henryk XV Hochberg von Pless dokonuje kolejnej przebudowy, m.in. tarasów
- lata 20. XX w. – początek powolnego upadku Książa, spowodowany zapaścią finansową i problemami rodzinnymi Hochbergów
- II wojna światowa – Organizacja Todt przystępuje do przekształcania zamku w siedzibę stanu
- 1945 - Książ w granicach Polski
- po 1945 r. dewastacja poprzez stacjonujące w zamku wojska radzieckie
- lata 70. XX w. – pospieszne prace renowacyjne
- 2006 – zdjęcia do serialu Tajemnica twierdzy szyfrów na terenie zamku

Na przestrzeni dziejów spotykane były również następujące zapisy nazwy zamku: Frstenberg, Vorstinburg, Vorstenberech, Wistenberch.

Źródło: pl.wikipedia.org

Historia Zamku Książ

Wokół trzeciego co do wielkości zamku w Europie krąży wiele tajemnic. Intryguje on zarówno zwykłych ludzi, jaki i poszukiwaczy ciekawych, niewyjaśnionych opowieści. Zamek zdołał wytrwać w obliczu wielu zmian historycznych, grabieży, podziałów i najazdów. Przechodził z rąk do rąk, witał w swych komnatach rozmaitych gości, a w okresie II wojny światowej powstało wiele teorii, dotyczących jego tajemniczych podziemii, które intrygują współczesnych.
Pierwsze pisemne wzmianki o powstaniu zamku datuje się na lata 1288 – 1292. Zamek, wtedy obronny, wybudowany został przez Księcia świdnicko – jaworskiego, Bolka I Surowego i aż do 1392 roku przebywał w rękach Piastów Śląskich. Jednak istnieje legenda, która datuje powstanie zamku na rok 933, kiedy to cesarski rycerz, Funkenstein, dostarczył swemu władcy czarny skarb, a owy władca kazał swemu wiernemu podwładnemu wybudować w miejscu, gdzie został przezeń znaleziony węgiel - obronny gród. Później właśnie Bolko I miał przenieść się do Książa wraz ze swym dworem i założyć tam ośrodek władzy monarszej.
Zamek przebywał w rekach Piastów Śląskich aż do roku 1392, kiedy to na mocy układu suksesyjnego, po śmierci Bolka Małego, przeszedł w recę czeskie, a dokładnie Karola IV, jednak dożywotnie prawo dysponowania majątkiem zostało wdowie po Bolku, Agnieszce.
Książ przechodził jeszcze w wiel rąk. Dobrze zagospodarował majątkiem zarządca króla wegierskiego, Macieja Korwina, Jerzy von Stein. Wtedy to dobudowano do zamku południowe skrzydło, które oczywiście nazwane zostało „Skrzydłem Macieja”.
Nastepnym etapem w historii zamku było władanie Jagiellonczyków. Jednak nie pozostał w ich rękach zbyt długo, ponieważ 7 lat później (dokładnie w 1497 roku) został sprzedany Janowi von Scheilenbergowi, którego syn także długo zamkiem się nie cieszył – oddał Książ w zamian za Głuszycę Piotrowi Haugwitzowi, w 1503 roku.
Już w 1508 roku potomek Haugwitza odsprzedał zamek Konradowi Hobergowi (później zmodyfikowali nazwisko na Hochberg). Syn nowego właściciela zamku przemienił go we wspaniałą rezydencję w stylu renesansowym. Ród ten w roku 1605 wykupił sobie prawa do dziedziczenia zamku, co odbyło się z korzyscią dla samego Książa, gdyż rodzina Hochbergów, a dokładnie Ernest Maximilian von Hochberg, przebudowała zamek w barokowy pałac (w latach 1718 – 34), z Salą Maksymiliana , dziedzińcem honorowym i zabudowania (m.in. oficyny, łaźnie) i Pawilon Letni na Topolowym wzgórzu.
Od roku 1772 trwał rozwój gospodarczy (za sprawą Jana Henryka V), w wyniku czego rodzina Hochbergów stała się gigantem finansowym (w Niemczech byli na trzecim miejscu pod względem finansowym), co przysporzyło rodowi wielu znakomitych gości, którzy chetnie odwiedzali zamek. Wśród nich byli m.in. przyszły prezydent USA John Quincy Adams i król Prus Fryderyk Wilhelm III.
Rozbudowa trwała. Od 1789 do 1833 roku, kolejny spadkobierca zarządzający zamkiem, Jan Henryk VI (niepoprawny romantyk ze względu na swoja epokę) dołożył budowli na terenie zamku oraz kazał stworzyć sztuczną ruinę, nazwaną Starym Książem.
W XIX wieku Hochbergowie mogli dołożyć do swego nazwiska człon „von Pless”, gdyż weszli w posiadanie dóbr pszczyńskich. Natomiast w 1891 roku Henryk XV ożenił się z Marią Teresą, słynną Daisy, które to małżeństwo stało się najgłośniejszym w dziejach (mimo, że nie było „długie i szczęśliwe”). Henryk emigrował do Francji, a Daisy stała się panią na zamku. Zanim jednak para się rozstała, Książ przetrwał jeszcze ostatnią rozbudowę. W latach 1908 – 1923 dobudowano dwa renesansowe skrzydła, wieżę siegającą 47 metrów, nakrytą kopulastym hełmem. Zmiany dotknęły także wybudowanych wcześniej ogrodów pałacowych w stylu francuskim.
W latach tuż przed wojną rodzina Hochbergów zaczęła mieć poważne problemy finansowe. Stracili większość majątku za długi, a później przyszła wojna i Książ został skonfiskowany. Pewnie też dlatego, że synowie Daisy staneli przeciwko Hitlerowi walcząc w wojsku angielskim (Jan Henryk XVII) i w polskich siłach zbrojnych (Aleksander). Führer uznał to za zdradę i ekmitował księżniczkę. Wojska niemieckie wkroczyły do zamku i jego świetność powoli zaczynała odchodzić w niepamięć.
Pozbawieni jakichkolwiek skrupułów Niemcy niszczyli wszystko, co wpadło im w ręce nadając pięknym kiedyś wnętrzom ponury, koszarowy wygląd. Natomiast w skałach pod zamkiem zaczęto drążyć liczne, ciągnące się nawet na dwa kilometry, tunele. Do ich drążenia wykorzystywano więźniów i jęców wojennych.
łaśnie w związku z opisanymi wyżej podziemnymi tunelami wokół Książa powstało wiele opowieści, jakoby to pod zamkiem znajdowały się pomieszczenia, podziemny bunkier – główne centrum dowodzenia wodza, a także teoria, że znajduje się tam powieszczenie, odpowiadające rozmiarom „Bursztynowej Komnacie”. Do dziś badacze i historycy skupiają swoją uwagę na Książu, wciąż trwają spory o to, co tak naprawdę znajduje się pod zamkiem.
Do sierpnia 1946 roku natomiast stacjonowały w Książu wojska sowieckie, dokańczając dzieła zniszczenia zamku. Do nastepnej dekady opustoszała budowla niszczeje. Dopiero w latach 1956 – 1962 zabezpieczeniem zamku zajmuje się Wojewódzki Konserwator Zabytków z Wrocławia. Jednak jeszcze dwanaście lat trzeba było czekać na rozpoczęcie prac remontowych, odbudowę przecież tak wspaniałej budowli.W roku 1991 właścicielem Zamku Książ zostaje Gmina Wałbrzych. Obecnie zamek pełni funkcje muzealne i hotelowe.
Zamek Książ, z jego ciekawą historią i wciąż nie do końca wyjaśnionymi tajemnicami stanowi wspaniałą atrakcję turystyczną i jest wymarzonym miejscem na ślub czy studniówkę, które to imprezy (jak i wiele innych) odbywają się na zamku.